Kitab ini diiktiraf sebagai salah satu daripada tulisan Ibn Alamir Alsana'ani berkenaan Prinsip Asas Fiqh

(1)

2 2 0 0 1 1 1 1

(2)

2 2 0 0 1 1 1 1

(3)

Abstrak

Kajian bagi Ijazah Sarjana ini bertajuk Ijabat assaail sharh bughyatu alaamil Nadhmul Kafil yang merupakan asas Fiqh oleh Ibn Alamir Alsana'ani, yang mengkaji dan membuat pengesahan keseluruhan kitab tersebut bermula bab ketiga. Kitab ini diiktiraf sebagai salah satu daripada tulisan Ibn Alamir Alsana'ani berkenaan Prinsip Asas Fiqh. Saya cuba memberikan pengesahan terhadap kitab ini kerana pengkaji ilmu Islam perlu mengetahui dasar pendapat Ibn Alamir, kedudukan, kaedah dan keupayaan saintifik beliau, serta isu-isu berhubung penulisan ini. Selepas pengenalan, kajian ini meluputi dua bahagian dan diakhiri dengan sebuah kesimpulan. Di bahagian pengenalan, saya menceritakan aspek motivasi yang terkandung disebalik penulisan kajian ini, objektif, peranan, gaya penulisan dan soalan-soalan yang dijawab oleh kajian ini. Bahagian pertama yang merupakan aspek kajian tertumpu kepada 'Pengenalan' dan dua bab pertama kitab ini di mana kajian ini memberikan gambaran kehidupan dan ilmu penulis, didikan yang beliau terima, keadaan suka-duka yang ditempuhi, guru- guru yang mengajar beliau, anak-anak muridnya, seluruh penulisan, daya usaha dan kedudukan beliau serta kaedah penulisan yang terkandung di dalam kitab tersebut.

Bahagian kedua pula merupakan aspek pengesahan yang melibatkan dua bab di mana kajian ini mengetengahkan sumber rujukan penulis serta keaslian dalam mengaitkan kitab ini dan manuskrip kepada beliau. Penyelidik kajian ini juga membentangkan kaedahnya membuat pengesahan terhadap kitab tersebut. Disertakan juga kajian- kajian pengesahan terdahulu, kaedah-kaedah yang digunakan dan kekurangan yang terdapat di dalamnya. Kemudian, penyelidik memulakan pengesahan terhadap teks penulisan yang mengandungi lapan seksyen dan kesimpulan berkenaan hukuman. ((He began with the third section about implicit and explicit, and ended with the preferred and sound. - I can translate because I didn't understand what it try to say)) Berikut adalah kesimpulan kajian ini: Ibn Alamir merupakan sarjana Islam pertama pada zaman beliau yang menyebarkan tuntutan agar mengikuti sumber berteraskan Al-Quran dan As-Sunnah di Yaman, mengungguli teman-temannya di dalam prinsip asas Fiqh, berperanan dalam memperbetulkan halatuju Fakulti Undang-undang Zaydi serta membebaskannya daripada taqlid yang tercela dan terlalu rigid. Beliau juga berjaya menjadi seorang yang berperibadi tinggi di dalam ilmu, dakwah dan sangat memahami realiti kehidupan, serta sentiasa berlapang dada, bebas daripada taqlid yang membuta- tuli dan mencapai tahap yang tinggi dalam berijtihad.

(4)

Abstract

This is the Master Degree thesis titled Ijabatassaail sharh bughyatu alaamil Nadhmul Kafil in the fundamental principles of Fiqh by Ibn Alamir Alsana’ani, a study and verification from the third chapter to the end of the book. This book is regarded as one of the important books written by Ibn Alamir Al-Sana’ani in the Fundamental Principles of Fiqh. Because seekers of Islamic knowledge need to know Ibn Alamir’s fundamental opinions, his position and scientific capacity, his methodology and issues in this book, I have provided this verification of this part of this book. After the introduction, the dissertation involved two sections and a conclusion. In the introduction, I mentioned the motivation behind writing this research, and its objectives, significance and presentation and the questions it answers. The first section which isthe study includes a prelude and a two chapters where the researcher gave an overview about the period of the author, his life and knowledge, his upbringing, plights he faced, his teachers, students, his writings, his strives, position, and his methodology in this book.

The second section which is the verification involves two chapters where the researcher offers the resources of the author and authenticity of relating the book to him, the books manuscripts. Also, the researcher presented his methodology in verifying the book. He provided the previous studies and their methodologies in verification and their positions of weakness. Then, he started verifying the text of the book which contains eight sections and a conclusion about penalties. He began with the third section about implicit and explicit, and ended with the preferred and sound.

He found the following results: Ibn Alamir is the first scholar in his time who spreadthe school of adhering to evidence from the Qur’an and Sunnah in Yemen, excelled his peers in the fundamental Principles of Fiqh, was concerned with rectifying the Zaydi School of Law and freeing it from reprehensible imitation and intolerance and that he enjoyed a well-established personality in his knowledge, Dawah and comprehension of the reality, free from intolerance and reprehensible imitation and obtained the highest position of Ijtihad.

(5)

ثذجنا صخهي

زٛزسجبي خنبسر ِذْ

: ةبزك ٌإُعث (

مفبكنا ىظَ ميٜا خٛغث حزش مئبسنا خثبجإ )

،ّمفنا لٕصأ ٙف

َٙبعُصنازٛيلأا ٍثلا (

د 8811 ـْ

) ،ةبزكناخٚبَٓ ٗزدٔ ثنبثنا ةبجنا لٔأ ٍي ،كٛمذرٔ خسارد

ا لٕصأ ٙف َٙبعُصنا زٛيلأا ٍثا بٓفّنأ ٙزنا خًًٓنا تزكنا ٍي ةبزكنا اذْ زجزعٛثٛد خجبذنٔ،ّمفن

اذْ ٙف ّهئبسئ ّجُٓئ ،خًٛهعنا ّررذلٔ ّزنزُيخفزعئ ،خٛنٕصلأا ّئارأ خفزعًن ىهعنا ةلاط ةبزكنا ٍيءزجنا اذْ كٛمذزث ذًل َٙئف ،ةبزكنا .

،ًٍٛسل ٗهع خيذمًنا ذعث خنبسزنا ذهًزشا ذلٔ

،خًربخٔ

سربٓفٔ

.

،ّفاذْأٔ ،ثذجنا اذْربٛزخا ٗهع ثعبجنا ٍع خيذمًنا ٙف ذثذذر ،ّزًْٛأٔ

،ّث فٚزعرٔ

لٔلأا ىسمنا بيأ ،بٓٛهع تٛجٚ ٙزنا خهئسلأأ

:

ٗهع مًزشا ٘ذنا خسارذنإْٔ

ذًٛٓر

ٍٛهصفٔ

: ّزثبصأ ٙزنا ٍذًنأ ّرأشَٔ ًّهعٔ ّربٛدٔ ،فنؤًنا زصع ٍع ّٛف ثذجنا ىرذمف

ةبزكنا فٛنأر ٙفٓجُٓئ ،ّزَبكئ ِدٕٓجٔ ّربفُصئ ِذٛيلارٔ ّخٕٛشٔ

.

َبثنا ىسمنا بيأ

ٍٛهصفٖهع مًزشا ذمف كٛمذزنا ْٕٔ ٙ :

ةبزكنا اذْ ٙف فنؤًنا ردبصي بًٓٛف ذُٛث

خمثبسنا دٕٓجنا وبيأ ذفلٔٔ ،كٛمذزنا ٙف ٙجُٓئ،ةبزكنا دبطٕطخئ ،ّٛنإ ّزجسَ خذصٔ

دبظدلائ رٕصل ٍيبٓٛف بي ذُٛث بًك كٛمذزنا ٙف بٓجُٓئ

. ٘ذنأ ،ةبزكنا صَ كٛمذزث ذًل ىث

ةإثأ خَٛبًث ٗهع ٕ٘زذٚ

ٙفخًربخٔ ، دٔذذنا

. ثنبثنا ةبجنا ٍي أذجر :

ٙٓزُرٔ وٕٓفًنأ قٕطًُنا

زشبعنا ةبجنبث :

خٛذصزنأ خٛجززنبٛف .

ٍي جئبزَ ٗنإ خنبسزنا ِذْ ٍي ءبٓزَلاا ذعث ذهصٕرذلٔ

بًْٓأ : ٙف ،ِزصع ٙف خُسنأ ةبزكنبث للاذزسلاا تْذي زشَ ٍي لٔإْٔ َٙبعُصنا زٛيلأا ٍثا ٌأ

ًٍٛنا دلاث .

فنا لٕصأ ٙف زًٛر ذلٔ

،َّازلأ ٍع ّم

،مخاذنا ٍي ٘ذٚزنا تْذًهن ّدلاصئث ىزْا بًك

وٕيذًنا تصعزنأ ذٛهمزنا ٍي ِزٚزذرٔ

. حٕعذنأ ىهعنبٛف خخسار خهيبكزي خٛصخش تدبص َّأ بًك

علإنا ّمفٔ

دبٓزجلاا خجرزي ٗهع حزئبد وٕيذًنا ذٛهمزنأ تصعزنبُي حرزذزي

.

(6)

تاودقلا يع ييثحابلا ىلإ لإاو

تازاجً

ءاوظعلاو ييحلصولا ىلإ نهتهأ مىوه نهلغشت ييذلا ىلإ

ثحبلا اذه يدهأ

(7)

ىافرعو ركش